6η Συνάντηση (17/2/2021)

 

Arvo Pärt, Άγραφος πίνακας (Tabula rasa), 1977 

Μια "οικογενειακή" φωτογραφία (10/2/2021)

Η Εύη Λαζαρίδου μας προσφέρει ένα μάθημα αρχαιογνωσίας μιλώντας μας για τις λευκές ληκύθους.

Η Διονυσία Ζήκα μας μιλά για το Λευκό νυφικό πέπλο με παραδείγματα από τον κινηματογράφο και την ζωγραφική, ενώ κλείνει με τα δικά της "πέπλα"

Η Μαρία Χατζημιχαηλίδου μας θυμίζει το ποίημα του Καβάφη "Η πόλις", μας ξεναγεί μέσα από τέσσερα εικαστικά έργα στο λευκό της "Αφροδίτης", και κλείνει με την "Διχρωμία" του δικού της λευκού.

Η Μαριάννα Δώδου μας ταξιδεύει από τον ιμπρεσιονιστικό κόσμο των ερωτικών αντανακλάσεων του Μαλλαρμέ στην δική της ποιητική μυθολογία του έρωτα.

Ο Γιώργος Αποστολίδης εισηγείται το ποιητικό δρώμενο: Πολλαπλές φωνές και οι συμμετέχοντες αυτοσχεδιάζουν κατά ομάδες.

Στόχος της πειραματικής δράσης είναι να ακουστούν οι φωνές (σπαράγματα) των ποιητών μέσα από τις δικές μας ανάσες, μετασχηματισμένες σε μια νέα ομαδική αυτοσχεδιαστική ποιητική σύνθεση, προσαρμοσμένη στους τεχνικούς περιορισμούς της online "Zoom επικοινωνίας". Ποιητικός λόγος, θραυσματικός, σε επάλληλες διαστρωματώσεις εμποτισμένες από την δραματική ένταση των υποκειμένων, με πολλαπλούς νοηματικούς πυρήνες, που όμως αδυνατεί κανείς να παρακολουθήσει μεμονωμένους, παρά μόνο ως μια νέα μοναδική και εφήμερη ποιητική σύνθεση με την δική της αυτονομία και δυναμική. Ένα ποιητικό δρώμενο κατάδειξης της ούτως ή άλλως αποσπασματικής ανάγνωσης, μνήμης, επικοινωνίας, έκφρασης, πόσω δε μάλλον στην εποχή της καραντίνας.

Άγγελος-Ζωγραφική

Γύζης Νικόλαος,(1842-1901), Άγγελος

Άγγελοι - Δαίμονες

Φτερά και μάσκες

κυκλοφορούν

εμπρός κι εντός μου

Λευκό και μαύρο

Εναλλάσσονται

Κάθε που βλέμμα

αλλάζω και φορά

μαύρο λευκό

ταυτόχρονα

αντικρίζω

Υβριστές και ταπεινοί

αθώοι κι ένοχοι 

Μάτια λαμπρά

να μεταγγίζουν φως

Γυάλινα μάτια

σκιάζουν την αρετή

Δικαιώνουν τη χαρά

στη συνύπαρξη

Αναιρούν της λέξης

την παρηγορία

Άγγελοι και δαίμονες

Ζωή και θάνατο

εμφέροντες

Από σχιση

Συν κίνηση

ορίζοντες

  Ζήκα Διονυσία

 

                                   

                    Λευκές νύχτες

    

    Τις λευκές νύχτες μου, 

    που τα γκρίζα σύννεφα έπαιζαν κρυφτό 

    μες στα τσαλακωμένα σεντόνια,

    σου ζήτησα λίγο χρώμα να φωτίσω το γκρι

    κι εσύ μου έδωσες κόκκινες  κορδέλες

    να δέσω κόμπους τα  μεταξένια όνειρα

    να τα αιχμαλωτίσω…

    σου είπα εγώ δεν ξέρω από κόμπους

    ένα πινέλο θέλω και λίγο χρώμα

    κι εσύ μου έδωσες μαύρο της αβύσσου.

    Τις μαύρες νύχτες

    που απλόχερα μου χάρισες

    ένα πρωί

    τις φώτισαν χιλιάδες μικροί ήλιοι.

 

      Αντωνία Θεοχαρίδου, 15 Φεβρουαρίου 2021

   

Πίνακας : Van Gogh, "La nuit étoilée"

Από την Παυλίνα Καζαντζίδου

Αργύρης Μπαρής (1930-2008)

Ένα χαμομήλι

Επέμενε να 'ναι όρθιο

Κάτω απ' τις ερπύστριες των τανκς,

Τίναζε τα φυλλαράκια του στον ήλιο

και γελούσε σαν πρώτα.

Ήταν χωρίς μνήμη.

Δεν καταλάβαινε το γιατί

και συνέχιζε.

Το πυροβόλησαν οι τανκίστες.

Είχε προσβάλει με το ανάστημά του

και το γέλιο του την περηφάνια τους.

Πνίχτηκε στο αίμα

και πριν χορτάσει το παιχνίδι της κούκλας του

πέθανε.

Ήταν Νοέμβρης του 1973.

Θεόδωρος Παπαγιάννης (1942-)

Το σχολείο στο χωριό Ελληνικό των Ιωαννίνων

Το ψωμί

Οι πέντε δρομείς από το αεροδρόμιο του Σικάγου

    

Έργα  καμωμένα από τα αποκαΐδια του Πολυτεχνείου, περίτεχνα συνδυασμένα και στολισμένα, τραγικές μορφές για να θυμίζουν το απάνθρωπο γεγονός και να στέλνουν το μήνυμά του.

     Το έργο του Θεόδωρου Παπαγιάννη είναι μια πραγματική κατάθεση ψυχής, μια εσωτερική αλήθεια που μέσα από τη θλίψη του με ποίηση που δε διηγείται, αλλά που έφτιαξε με τα χέρια του τοποθετώντας καλλιτεχνικά κάθε στοιχείο, άνοιξε ορίζοντες για να νοιώσουμε ποια είναι η αξία της τέχνης.

    Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης είναι γλύπτης απόφοιτος και στη συνέχεια καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.

Λευκές Σταγόνες, Έρωτα

                                                 Έρως και Ψυχή

                     Η Ψυχή αναβιώνει με το φιλί του Έρωτα) είναι γλυπτό του Ιταλού Αντόνιο Κανόβα.

Κατασκευάστηκε μεταξύ 1787 και 1793 ύστερα από παραγγελία του συνταγματάρχη Τζον Κάμπελ 

(John Campbell). 

                                            Λευκές Σταγόνες, Έρωτα

Είναι να απορείς με του έρωτα τα δάκρυα. 

Λευκές σταγόνες στης σιωπής τη νιότη

στέκουν αγέρωχα στου χρόνου τη φθορά, 

αναζητώντας την πρώτη ανάσα ζωής, 

μέσα από τα αποκαΐδια τους. 

Έρωτας είναι θαρρώ 

που εκλιπαρείς 

ποτέ σου μη σιωπήσει.

 

Ζ.Τ.

Πρότυπο αναρτήσεων

                  Με αφορμή το ποίημα του Ν. Εγγονόπουλου " Η σημαία" 

                                           Καθαρμένη

                       " θα μας ξανάρθεις γρήγορα πάλι, δεν είναι;"

                        με ρώτησε.

                        Ναι, θα ξανάρθω.

                        Αυτή τη φορά

                        με το λευκό φόρεμα που μου χάρισες Εσύ ,

                        με τα άσπρα μαλλιά μου,

                        άσπρη σημαία , που μου χάρισε ο Πανδαμάτωρ.

                        Θα ξανάρθω .Αυτή τη φορά καθαρμένη. 

                                                                                                Α.Ε.

                                                                                                  

                     

                                                                                                  

 

Ένα σονέτο μου με αφορμή το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου "Το χιόνι" και τον πίνακα  "Χειμωνιάτικο τοπίο" (Pieter Bruegel the Elder, 1565).

 

  Λευκός χορός

 

Χορεύουνε ανέμελα οι νιφάδες

χαρούμενο χορό αγάπης θείο

απλώνουνε στην πλάση οι αδερφάδες

σεντόνι ολόλευκο απαλό και κρύο.

 

Ροδίσανε στα μάγουλα οι κυράδες

και τα παιδιά αφήσαν το θρανίο

κρυφτήκαν στη φωλιά οι σουσουράδες

και τα σπουργίτια σμίγουν δύο δύο.

 

Μακάρι, χιόνι, να 'σουν κάθε μέρα

του χρόνου να παγώνεις τα ρολόγια

ν' ακούγονται οι χτύποι απ' τις καρδιές μας.

 

Η αγάπη θα πλανιόταν στον αέρα

θα έπαυαν τα άσκοπα τα λόγια

και θα 'λιωνε ο πάγος στις ψυχές μας.

 

    Μ.Ζ.

 14/2/21

 

Λευκό νυφικό πέπλο

Πέπλο: ο συμβολισμός και η ιστορία του μέσα στους αιώνες

H ιστορία και ο συμβολισμός του τόσο ιδιαίτερου αυτού ενδυματολογικού κομματιού το οποίο έχει την ιδιότητα να ολοκληρώνει και να αναδεικνύει συνολικά την εικόνα της νύφης, είτε είναι μακρύ, λιτό ή πλούσια διακοσμημένο, είτε καλύπτει είτε όχι το πρόσωπο της, τη μέρα του γάμου της, αν φυσικά επιλέξει να φορέσει ένα, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. (περισσότερα)

Παντελής Βούλγαρης, Νύφες, 2004 

Ζωγραφικά έργα

 L. Dupré, Ο γάμος στην Αθήνα (1825), Μουσείο Μπενάκη

Georges van den Bos

Basily Pukirev, Ο άνισος γάμος, 1863

Edmund Blair Leighton,Το μητρώο γάμου, 1920

Adrien Moreau, Το νυφικό, 1876

Hendrik Jacobus Scholten, Μερικές καλές συμβουλές 

John Henry Frederick Bacon,Το πρωί του γάμου, 1892 

   

Konstantin Egorovich Makovsky, Η ενδυμασία της Ρωσίδας νύφης, 1884

     

Gari Melchers,"The Wedding"(1892)

Harrison Fisher :Wedding Canvas

Erik Ludvig Henningsen(Danish), Speech to the bride(1924)

Τα δικά μου "πέπλα"

Πέπλο λευκό

 

Σε στιβαρή παλάμη

απόθεσες

ερωτηματικά της νιότης

χαμηλοβλέποντας

με διάφανο πέπλο λευκό

Συγκινημένη

κλώθοντας της ζωής σου το χαλί

Ήλιους κι αστέρια

υφαίνοντας ηδονικά

Στο δειλό σου χαμόγελο

ήχησε φωνή γλυκιά

Μυροβόλες νότες ελπίδας

σκόρπισαν το δίλημμα

στης φύσεώς σου την επιλογή

Κι η απορία σου να παραμένει

Ελευθερία ή υποταγή;

Λευκό κουμπί

Αγκάθια κεντημένα σε ψυχρό χαρτί.

Στο χάρτη του λαβύρινθου

ψάχνω καθρέφτη δύο όψεων.

Να εστιάζει στη σκιά

που προσπερνά το κάλπικο φως.

Ψάχνω φακό,

να γιγαντώνει τα χρώματα της αύρας.

Να κλέβει τις κρυφές ποιότητες

του μαύρου.

Στο χάρτη της μνήμης ψάχνω βελόνι

να ενώσω

με πληγωμένες κλωστές

βαθιά σημάδια στο γυαλί.

Κλειδί

να λευτερώσει τον ανέγγιχτο πόνο

Λευκό κουμπί

για την κατάρριψη.

Επιθυμώ αναμοχλεύσεις.

Για κάθε φονική στιγμή,

προοπτική αθανασίας να αποκλείσω

με σίγμα τελικό

πριν από την τελεία του τέλους.

 

ΧΑΪΚΟΥ 

Χιόνι

Λευκές νιφάδες

Ουράνιο σεντόνι

Θείας αγάπης 

Ζήκα Διονυσία