Stéphane Mallarmé
Η παύση μετριέται τη στιγμή της απόφασής μου.
Συμβούλεψε, ω όνειρό μου, τι να κάνω;
Συνόψισε με ένα βλέμμα την παρθένα απουσία διασκορπισμένη σε αυτή τη μοναξιά και, όπως κανείς κόβει, σε ανάμνηση ενός τόπου, ένα από αυτά τα μαγικά κλειστά νούφαρα, που αναδύονται ξαφνικά εκεί, εμπερικλείοντας με την κυρτή τους λευκότητα ένα τίποτα, φτιαγμένο από ανέγγιχτα όνειρα, από την ευτυχία που δε θα λάβει χώρα, και από την πνοή μου, κρατημένη εδώ, μέσα στο φόβο μιας εμφάνισης, φύγε μαζί της∙ σιωπηλά, κωπηλατώντας ανάποδα, λίγο – λίγο, χωρίς με κάποιο χτύπημα να σπάσεις την ονειροφαντασία, μήτε το πιτσίλισμα των ορατών φυσαλίδων του αφρού, στριφογυρισμένου στη φυγή μου, να πετάξει, στα πόδια κάποιου που θα καταφτάσει αργότερα, τη διάφανη ομοιότητα της απαγωγής του ιδανικού μου λουλουδιού.
Μαριάννα Δώδου
Θίσβη και Πύραμος
Αγάπης όρκοιστη λάμψη των λεπίδωναίμα στάζονταςΆγρια μούρατων εραστών του φωτόςαποτύπωμαΛευκού χιτώναστης χίμαιρας την όχθητο κυμάτισμα
Αφροδίτη και Άδωνις
Ζέφυρου πνοέςγύμνωσαν αφρογενήπόθο ΚύπριδοςΚομμούς Άδωνηδάκρυσαν ανεμώνεςαλιπόρφυρεςΛευκές λήκυθοιτης λιθοξόου Λήθηςαναθήματα