Έργα καμωμένα από τα αποκαΐδια του Πολυτεχνείου, περίτεχνα συνδυασμένα και στολισμένα, τραγικές μορφές για να θυμίζουν το απάνθρωπο γεγονός και να στέλνουν το μήνυμά του.
Το έργο του Θεόδωρου Παπαγιάννη είναι μια πραγματική κατάθεση ψυχής, μια εσωτερική αλήθεια που μέσα από τη θλίψη του με ποίηση που δε διηγείται, αλλά που έφτιαξε με τα χέρια του τοποθετώντας καλλιτεχνικά κάθε στοιχείο, άνοιξε ορίζοντες για να νοιώσουμε ποια είναι η αξία της τέχνης.
Ο Θεόδωρος Παπαγιάννης είναι γλύπτης απόφοιτος και στη συνέχεια καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών.
Πέπλο: ο συμβολισμός και η ιστορία του μέσα στους αιώνες
H ιστορία και ο συμβολισμός του τόσο ιδιαίτερου αυτού ενδυματολογικού κομματιού το οποίο έχει την ιδιότητα να ολοκληρώνει και να αναδεικνύει συνολικά την εικόνα της νύφης, είτε είναι μακρύ, λιτό ή πλούσια διακοσμημένο, είτε καλύπτει είτε όχι το πρόσωπο της, τη μέρα του γάμου της, αν φυσικά επιλέξει να φορέσει ένα, έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. (περισσότερα)
Ο Πραξιτέλης για την κατασκευή του αγάλματος είχε χρησιμοποιήσει παριανό μάρμαρο και χρησιμοποιήσει ως μοντέλα δύο εταίρες που ήταν και ερωμένες του, τη Φρύνη για το σώμα και την Κρατίνη για την κεφαλή. Το άγαλμα παρίστανε την Αφροδίτη γυμνή λίγο μετά το λουτρό της και αυτό, κατά κάποιο τρόπο, συμβόλιζε την κάθαρση της θεάς, όχι την παρθενικότητά της, ενώ το γυμνό σώμα υποδήλωνε την αρχέγονη αγνότητα.
H Έναστρη Νύχτα είναι το μόνο νυχτερινό έργο στη σειρά πινάκων με τη θέα από το παράθυρο του υπνοδωματίου στο φρενοκομείο Σεν Πωλ ντε Μοζόλ. Στις αρχές Ιουνίου, ο Βίνσεντ έγραψε: «Σήμερα το πρωί είδα το τοπίο από το παράθυρό μου για μεγάλο χρονικό διάστημα πριν από την ανατολή και παρατήρησα το πρωινό αστέρι, το οποίο φάνταζε πολύ μεγάλο". Οι ερευνητές έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Αφροδίτη ήταν πράγματι ορατή την αυγή, στην Προβηγκία, την άνοιξη του 1889 και την εποχή εκείνη είχε μεγάλη φωτεινότητα. Έτσι, το πιο λαμπρό «αστέρι» στον πίνακα, στην δεξιά πλευρά του θεατή από το κυπαρίσσι, είναι στην πραγματικότητα η Αφροδίτη.